Η Άνω Βροντού βρίσκεται στο Β.Α. τμήμα του νομού Σερρών περίπου 30 χλμ. μακριά από την πόλη των Σερρών. Είναι το χωριό με το μεγαλύτερο υψόμετρο σε όλο το νομό, που φτάνει τα 1060 μέτρα, χτισμένο στα όρη της Βροντούς. Στην προέκταση αυτών υψώνονται δυτικά ο Λαϊλιάς, βορειοδυτικά το όρος Όρβηλος, που αποτελεί το νοτιότερο παρακλάδι της οροσειράς Πίριν, βόρεια βρίσκεται το Μαυροβούνι, ανατολικά το όρος Φαλακρό, ενώ νότια του χωριού υψώνεται το σταχτί τραπεζόμορφο Μενοίκιο.
Η μορφολογία τους εδάφους, τα πολλά νερά, τα ψηλά βουνά αλλά κυρίως η πλούσια βλάστηση, με μεγάλα δάση από οξιές και έλατα, πολλές καρυδιές, φουντουκιές, ξινομηλιές, αγριοαπιδιές και κρανιές, καθώς επίσης και μεγάλη ποικιλία από είδη τσαγιού, βοτάνων και αγριολούλουδων, κάνουν την περιοχή ξεχωριστή σε ομορφιά.
Σημαντικά ευρήματα δηλώνουν ότι η περιοχή κατοικήθηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά, κάτοικοι των νησιών του Βορείου Αιγαίου και κυρίως Χιώτες και Μυτιληνιοί, εγκαταστάθηκαν για άγνωστο λόγο στην ευρύτερη περιοχή, στα τέλη του 18ου αιώνα. Αρχικά δημιούργησαν 3 ξεχωριστούς οικισμούς και αργότερα, με την πάροδο των χρόνων, ενώθηκαν σε έναν ενιαίο οικισμό , στο σημείο που είναι σήμερα η Άνω Βροντού.
Οι κάτοικοι της Άνω Βροντούς πριν από έναν αιώνα ήταν πάνω από 6.000 και ανέπτυξαν σημαντικά τις τέχνες και τα γράμματα.. Πολλά τα εργοστάσια σιδηρομετάλλου και πολλοί οι τεχνίτες που ασχολήθηκαν με τη γλυπτική του ξύλου, του μαρμάρου και της πέτρας. Η τέχνη όμως που χαρακτηρίζει την Άνω Βροντού εκείνη την εποχή είναι αυτή της κατασκευής της καμπάνας. Λειτουργούσαν πολλά καμπανοποιεία στην περιοχή όπου κατασκευάζονταν οι ξακουστές Βροντουλιώτικες καμπάνες, πολλές από τις οποίες φιλοξενούνται ακόμη και σήμερα σε πολλά καμπαναριά, σε εκκλησίες και μοναστήρια της χώρας μας. Ταυτόχρονα λειτουργούσε και σχολή καμπανοποιείας.
Το 1924 πρόσφυγες από την Καππαδοκία, ελληνικής καταγωγής, από τα χωριά Χαμίντιε και Καράτζορεν της Καισάρειας, αφού έγραψαν τη δική τους Οδύσσεια, περιπλανώμενοι σε πολλούς τόπους της Ελλάδας, επέλεξαν και εγκαταστάθηκαν στην Άνω Βροντού.